Zondag 10 juli was het zover; de start van de eerste Monster Transalp in de Vasa Sport geschiedenis. De Monster Transalp houdt vooral in; heel veel kilometers en hoogtemeters fietsen zonder escape. De eerste Monster Transalp ging van Ischgl naar Riva en vormt een combinatie van allerlei verschillende Vasa Transalps. Zo rijdt je stukken van de Ischgl – Poschiavo Transalp, de Lermoos – Meran Transalp, de Nauders – Riva Transalp en de Trans Dolomieten.
Zwart of pik zwart?
Tijdens deze monsterlijke tocht is er keuze uit twee niveau verschillen, namelijk; zwart en pik zwart, variërend tussen de 2700 en 3100 hoogtemeters en de 80 en 130 kilometers per dag en dat 6 dagen achter elkaar. Kortom best een pittig ritje…
De 'Monsters…’
Maar liefst twaalf moedige mountainbikers hadden zich opgegeven voor deze loodzware uitdading, 8 taaie bikkels uit Noord-Holland, 2 ijzersterke mannen uit Friesland en een echtpaar uit Vlaanderen dat op de mountainbike geboren leek te zijn. Deze 12 zeer ervaren en geharde fietsers werden begeleid door 2 gidsen.
Meteen werden ‘de klimbenen’ goed getest op stukken schotter die op liepen naar 30%, het voordeel is dat je op deze stukken snel hoogtemeters aflegt
Op maandagochtend vertrok de groep vanuit Ischgl, na 200 meter vlak ingereden te hebben, naar Idalp en de Greitspitze. Meteen werden ‘de klimbenen’ goed getest op stukken schotter die op liepen naar 30%, het voordeel is dat je op deze stukken snel hoogtemeters aflegt zo vertelde één van de gidsen.
De Vlamingen en één van de Friesen onder ons besloten vanaf Idalp op 2300 meter over een schitterende trail naar de Heidelbergerhütte te fietsen, de rest reed door naar de Greitspitze. De Greitspitze en de Idalp waren niet de enige beklimmingen van de dag wat, volgde was namelijk nog de wonderschone Fimberpass vanaf de Heidelbergerhütte. Na de oversteek van de Fimberpass werden de afdaalskills getest op de uitdagende trail naar het Unter Engadiner dal. Als toetje kreeg men nog de Norbertshöhe naar Nauders voorgeschoteld, een lekker klimmetje..
Na hier en daar een pechgevalletje aan de fiets kwam de meute rond 18:00 uur binnen rollen in Nauders, hiermee was de eerste Pik Zwarte route ooit gereden bij Vasa een feit!
De volgende dag reed men over de Plamord, de Reschenalm, S-Charl en dé fantastische flow trailtjes naar Prato aan de Stelvio. Bij de alom bekende mekanieker van Baldi Sport in Prato kregen een aantal fietsen een opknapbeurt en werden voorzien van nieuwe spaken, dit was nodig want niet alleen de renners maar ook het materiaal kreeg het zwaar te voorduren deze week.
Madritsjoch, 3123 meter
Tijdens de derde etappe wachtte ‘het dak’ van de Transalp; de beruchte Madritsjoch op 3123 meter hoogte. Het werd een dag om niet te vergeten, allereerst klom het peloton naar Sulda op 1900 meter, langzaam sloeg het weer echter om van zonneschijn naar kou en regen. De mountainbikers kregen in Sulda het bindende advies om de volgende 600 hoogtemeters met de lift af te leggen.
Het echtpaar uit Vlaanderen, die zelfstandig met GPS reden en al vroeg vertrokken waren die ochtend, overbrugde deze 600 hoogtemeters wel op eigen kracht, chapeau wat een klasse!! Net op tijd passeerde het hele gezelschap de pas want niet veel later begon het te sneeuwen.
In de Zufallhütte werden de magen gevuld met pasta en spiegelei met speck. Dit was ‘broodnodig’ want er volgde nog 100 kilometer naar Leifers. In de stromende regen werd er een waaier gevormd en kwamen ‘de motoren’ van de groep naar de kop om zo alle 14 mountainbikers net op tijd voor het diner in Leifers binnen te brengen. Volgens de reisleider was het één van zijn mooiste Vasa dagen in zijn inmiddels al lange carrière.
Het materiaal had het zwaar
De renners leken steeds sterker te worden want op dag 4 werd er ‘gespeeld met de pedalen’ en was er tijd om onderlinge clashes uit te vechten op de passo San Lucia. De aankomst van deze etappe was in het Dolomieten dorp San Martino di Castrozza, hier werd er genoten van de welverdiende wellness en een overdadig Italiaans diner.
De vijfde etappe had een dalende tendens maar wél moesten er 4 niet te onderschatte beklimmingen overwonnen worden. Voor de mountainbikers leek dit geen enkel probleem te vormen alleen het materiaal kwam regelmatig in opstand, vele binnenbanden en spaken moesten het ontgelden.
600 kilometer en 15000 hoogtemeters
Wat volgde was de laatste etappe van Spera, langs Folgaria, naar het Gardemeer, nog één keer werden de kettingen gesmeerd om daarna koers te vatten naar de finish. De lunch werd overgeslagen om iets meer tijd te hebben aan het meer.
Na in totaal 600 kilometer en ruim 15000 hoogtemeters kwamen ‘de monsters’ aan bij het Gardameer. Na een verfrissende duik in het Gardameer en een vette pizza werd men langzaam weer mens. Er werd genoten van de zware week en de geleverde prestaties, voor iedereen was dit een geweldige overwinning!
Wil jij de Monster TransAlp in 2017 rijden? Bekijk de reispagina voor meer informatie:
> Informatie Monster TransAlp <
